Stitt Dir och all Dag am Stau ewéi ech?
D’Gemengen uerchter d’Land si Joere laang ënner Drock gesaat ginn, fir weider Terrainen ze erschléissen, wat ausserhalb vun de Stied zu enger massiver Zersidelung vun der Landschaft gefouert huet. Verschidde gréisser Gemengen sinn esouguer besonnesch äifreg virgaangen, an hu per Reglement onbebauten Terrainen esou héich besteiert, datt de betraffene Leit bal näischt anescht wäert iwwreg bleiwen wéi ze verkaafen. Eng onvirstellbar a fir eng Demokratie inakzeptabel Form vun Néidegung, déi un Expropriatioun grenzt.
Déi Leit déi dat gutt fonnt hunn, géing ech bieden, sech folgend Situatioun virzestellen: Dir hutt gespuert a Iech dunn ee Stéck Bauland kaaft, fir spéiderhin, fir är Kanner, egal, an elo musst Der op deem Stéck Buedem Dausenden Euro Steieren am Joer bezuelen!
Kierzlech da gouf schéngt’s realiséiert, datt déi Politik erëm zu zousätzleche Verkéiers- an Infrastrukturproblemer féiert. Well d’Leit zwar iwweralll am Land wunnen, mee oft awer anzwousch anescht, meeschtens an der Stad, schaffen. Mat dem Resultat, datt mer zu Lëtzebuerg net méi mam Auto fueren, mee virun Allem stinn. Am Stau nämlech!
An dann ass jo do nach den ëffentlechen Transport. Bussen déi zu Dosenden hallef eidel mat am Stau stinn. Zich déi et och op kierzeste Strecken net fäerdeg bréngen, pénktlech ze sinn. An den Tram, mat deem verschidde Politiker sech en Denkmal setzen, mee deen eis Verkéiersproblemer, déi national a regional, mee net lokal sënn, net léise wäert.
Ze vill Verkéier ass nun emol ze vill Verkéier, egal wéi ech dat dréinen a kéieren.
Dee Verkéier, déi Leit déi bei ons schaffe kommen, déi brauche mir awer, fir eise Wuestem ze ënnerhalen, fir eenzel Leit nach méi räich ze maachen, fir datt mir nach méi oft, méi wäit a méi exklusiv an d’Vakanz kënne goen, fir mat méi engem héige “Standing” ze wunnen a fir mat nach méi engem décken Auto … am Stau ze stoen.
Erlaabt mer eng Fro: Hutt Dir Kanner? Ech, jo. Meng Kanner maache méch stolz. Sie sënn dat wat no mir bleiwt. Sie sënn et, déi mengem Liewen e méi déiwe Sënn ginn. Net d’ Vakanzen, net den Auto, näischt vun all deene Saachen.
Dofir wëll ech menge Kanner ee Land hannerloossen, an deem et nach Freed mécht ze liewen. Keng Bëtongswüst, keng eenzeg, riesegrouss Industriezon, kee stéckege Ballungszentrum. An dofir sënn ech bereet, op villes ze verzichten. Ech wëll keen iwwerdréinte Wuesstem, deen eis all souwisou just krank mécht.
Meng Kanner si meng Zukunft, an och meng Kanner, an hier Kanner, sollen nach eng Zukunft hunn an eisem Ländchen.