Heiansdo froen ech mech, ob mir hei zu Lëtzebuerg näischt Besseres ze dinn hunn wann ech de Radio lauschteren oder liese wat an der geschriwwener Press zur Aktualitéit gesot oder geschriwwe gëtt.

Do wäerft een engem aneren Fanatismus wier, and deen hëlt deen éischten dann dofir op d ‘Geriicht. Wéi wann eis Justiz net schonns iwwerlaascht wier mat ähnlech topegen Dossieren.

Trotzdem entbiert déi Affär net enger gewësser Ironie. Eng Associatioun, déi sech an der Ëffentlechkeet gären als Associatioun vun Humanisten, Agnostiker an Atheisten bezeechent, beschëllegt eng aner Initiativ, déi fir e Bäibehalen vum Reliounsunterecht als ee méigleche Choix antrëtt, si wieren „reliéis Fanatiker“.

Dat schéngt op den éischte Bléck d’Welt op d’Kopp ze stellen. Awer nëmmen op den éischte Bléck. Kuckt ee méi genee, stellt ee fest, datt déi Associatioun vun, laut eegener Ausso, Humanisten, Agnostiker an Atheisten eigentlech d ‘Interesse vun (an där Reiefolleg) Atheisten, Agnostiker, weltlechen Humanisten, Skeptiker, a-reliéisen an ähnleche Leit vertrëtt, an dofir eng net-reliéis Aart a Weis ze liewen fördert. Eng ganz aktiv Roll also, bal scho missionaresch ze nennen, a wéineg tolerant, wéi et schéngt, géintiwwer Leit mat aneren Usiichten.

Nun, och ech trieden a fir e Choix, an deem de Reliounsunterrecht seng Platz huet. Ech si sécherlech kee reliéise Fanatiker. Dat obschonn och ech Reliounsunterrecht hat a mat de chrëschtlechen Traditiounen opgewuess sënn. Geschuet huet dat mir net. Am Géigendeel, ech schénge mer eiser Geschicht, Kultur an Traditounen méi bewosst, mee trotzdem manner dogmatesch agestallt ze sënn, wéi déi Leit déi sech als Humanisten an als a-reliéis oder esou ähnlech bezeechnen. D ‘Chrëschtentum ass net nëmmen eng Relioun fir mech. Et ass ee wichtegen Deel vun eiser Geschicht, fest verankert an eiser Kultur an an eisen Traditiounen. Net de Buddhismus, net den Hinduismus, an och net den Islam. Och Atheismus, Agnostik an Humanismus hunn net dee selwechten Afloss (gehat). Et bleift jidderengem fräigestallt, ze gleewen oder och net, och wann dat där Associatioun schéngt s net an de Krom passt. Wien ass also méi intolerant, wien méi fanatesch?

Datt sech elo allerdéngs e Geriicht mat där Geschicht befaasse muss, dat ass trauereg. Dat steet och grad esou gutt am Widdersproch zu Toleranz a Meenungsfräiheet wéi den eigentlechen Ursprong vun där Affär, e Shredder an ee Virworf vu reliéisem Fanatismus.

Den zoustännege Minister iwweregens, dee bei där Shredder-Geschicht matgespillt huet, huet eng Geleeënheet verpasst, mat diplomateschen a staatsmänneschen Qualitéiten ze iwwerzeegen.

Do, bei der Politik, läit wuel d’ Kromm an de Heck. Eng Gesellschaft déi ëmmer méi gespléckt ass, där et ëmmer méi un Zesummenhalt feelt, wou et kee mateneen, mee nëmmen nach en niefteneen gëtt (beschtefalls), bräicht aner, besser Politiker. Där, déi parteiiwwergräifend handelen, déi sech iwwert ideologesch Dogmen ewech setzen an d’ Vollek erëm vereenegen. Déi de Spagat tëscht Traditioun engersäits, a Fortschrëtt anerersäits op eng pragmatesch Aart a Weis packen. Esouer, déi d’ Bezeechnung „Staatsmann“ verdéngen a vun deene mer zanter wéinegstens enger Generatioun keng méi gesinn hunn.